Ketill kóker uppsöfnuð blokk sem myndast með staðbundinni eldsneytisöfnun við brennara stút, eldsneytisbeði eða upphitun. Það er algengt að kolaeld ketill eða olíuketill, undir aðstæðum háhita og minna súrefnis. Almennt eru öskuagnirnar kældar saman með rennslisgasinu vegna hita frásogs vatnsvatnsveggsins. Ef fljótandi gjallagnirnar eru storknaðar áður en vatnsveggurinn eða ofnveggurinn nálgast mun það mynda lausu öskulag þegar fest er við slönguvegg hitunar yfirborðsins, sem hægt er að fjarlægja með því að blása ösku. Þegar ofnhitastigið er hátt hafa sumar öskuagnir náð bráðnu eða hálf-sameinuðu ástandi. Ef slíkar ösku agnir eru ekki nægilega kældar í storknuðu ástandi hefur það meiri tengingargetu. Það festist auðveldlega við upphitunaryfirborðið eða ofnvegginn og nær jafnvel bráðnu ástandi.

Meðan á brennsluferlinu stendur, flétta auðveldlega fusible eða gasified efnin í mulluðu kolagnirnar hratt. Það samsvarar eða festist við upphitunaryfirborðið eða ofnvegginn þegar hitastigið lækkar. Eða það samsvarar á yfirborði flugösku agna og verður bráðin basísk filmu og festist síðan við upphitunaryfirborðið til að mynda upphafslaga. Ef hitastig kola ketilsins er of hátt, verður gjallhitastigið allt að 1040 ° C. Gjallið mun mýkja og mynda greiðslu. Gjallið kólnar hratt til að mynda harða moli, sem myndast rekstrarvandamál eins og stöðvun gjallsins. Það er mikið magn af ösku í eldsneyti. Flest öskan mun bráðna í fljótandi ástandi eða birtast í mýktu ástandi. Þegar nærliggjandi vatnveggir taka stöðugt upp hita, er hitastigið lægra og lægra frá miðju brennandi loga. Þegar hitastigið lækkar mun öskan breytast úr vökva í mýkt, hert í fast efni. Ef öskan snertir upphitunaryfirborðið þegar hún er enn í mýktu ástandi mun hún herða vegna skyndilegs kælingar og fylgja hitunaryfirborðinu og mynda þannig kæfingu.